"Jeśli chcesz możesz przyjść , kupić wino, zostać na noc
Nie przytulę Cię potem, odwrócę, rzucę- dobranoc
Jeśli chcesz możesz przyjść , zdjąć bluzkę, zostać do rana
Nie odprowadzę Cię potem, do drzwi trafisz sama
Nie mam dla Ciebie miłości, Ktoś tu był przed Tobą
Nie ma we mnie miłości, odchodząc zabrała ją ze sobą
Jeśli chcesz troszcz się o mnie, tylko pozbądź się złudzeń
Nie zacznę Cię kochać, choć przy Tobie się budzę
Jeśli chcesz to dbaj o mnie, bądź zawsze pod ręką
Jeśli pójdę z inną, nie mów- serce Ci pękło"
Przepraszam was wszystkich. Jak bardzo muszę jeszcze dostać po dupie, by docenić każdego z was?
Szukam silnych, intensywnych emocji w cudzych ramionach. Popełniam tak wiele błędów. Źle się czuję z samą sobą
I dostaję już tak wiele... Kiedyś pewnie skakałabym z radości. Dziś wciąż to nie wystarcza.
Wyczekuję momentu, kiedy szczerze przyznam, że otrzepałam się z kurzu przeszłości.
Nie mam dla Ciebie miłości....
wtorek, 18 listopada 2014
wtorek, 4 listopada 2014
dobre decyzje
Jednego dnia jesteś gotowa znów rzucić wszystko, co zbudowałaś przez trzy miesiące, biec do niego, wszystko wykrzyczeć, na koniec przytulić i pomóc w odnalezieniu siebie i nas, by ratować świat. Głupiutka
Na szczęście nierozsądne myśli szybko mijają- minęła i ta. Pójście do psychologa w marcu tego roku zaliczam do najlepszych decyzji jakie podjęłam w życiu.
Teraz jestem już pewna, że zrobiłam wszystko, co do mnie należało, a nawet przekroczyłam granicę dla dobra ogółu. Mogę się wycofać. Poświęciłam swój czas, całą siebie na budowę związku, który miał trwać zawsze. Proszę, nie mówcie, że mam go ratować. Jestem już tym zmęczona. Każdy jest kowalem własnego losu, a ja nie przejmę odpowiedzialności za dorosłą osobę. Już nie.
Byłam zaangażowana, mieszkaliśmy przecież razem, co dzień go widziałam. Czekałam na jego powroty, by bezpiecznie zasnąć, budziłam porannym całusem.. każdego dnia- tak blisko. On wybrał inne życie. To były jego wybory, jego decyzje, a ja zbyt wiele razy liczyłam na zmianę. Moje decyzje były zaraz za jego decyzjami. I tak...prosiłam, tłumaczyłam że nie toleruję, rozmawiałam, wyznaczałam granicę, wyprowadziłam się, aż skoczyłam to. On nie zrobił nic. Miał tylko chwilę słabości, kiedy mówił to, co chciałam usłyszeć. Był nawet logiczny w swoich zachowaniach.
Po trzech miesiącach już prawie nie płaczę, dziękuję, że mogłam poznać siebie w takiej relacji.
Jednego dnia dowiaduję się, że znajomy odbiera sobie życie, drugiego dnia nowo poznany kolejny o nie walczy. Chyba nigdy nie pojmę Cię i Twoich planów. Jak wiele trzeba stracić by docenić to, że swobodnie nabieram powietrza do płuc, po czym je wypuszczam...
Miło jest usłyszeć od byłego chłopaka trzykrotne: "naprawdę pięknie wyglądasz Klaudia". Naprawdę miło.
Jak odnajdziesz się w relacji z osobą, która w ciągu kilku godzin odkryła Twoją największą tajemnicę, najbardziej wrażliwą Twoją stronę? Coś, co było tak wyczekiwane, prawie wymarzone...Piękne. Hmm nie przewidziałam tylko, co będzie dalej. Nie wiem ile mogę powiedzieć, ile pokazać, na ile sobie pozwolić. Wiem tylko, że chce poznać też inne "tajemnice", chce poznać mnie.
"Nie ważne czy zapłaci za Ciebie pięć dych czy stówę w restauracji, idź, poznawaj ludzi i siebie samą, dla niego największą nagrodą za to będzie, że patrzy na taką piękną kobietę" - usłyszane dziś.
Na szczęście nierozsądne myśli szybko mijają- minęła i ta. Pójście do psychologa w marcu tego roku zaliczam do najlepszych decyzji jakie podjęłam w życiu.
Teraz jestem już pewna, że zrobiłam wszystko, co do mnie należało, a nawet przekroczyłam granicę dla dobra ogółu. Mogę się wycofać. Poświęciłam swój czas, całą siebie na budowę związku, który miał trwać zawsze. Proszę, nie mówcie, że mam go ratować. Jestem już tym zmęczona. Każdy jest kowalem własnego losu, a ja nie przejmę odpowiedzialności za dorosłą osobę. Już nie.
Byłam zaangażowana, mieszkaliśmy przecież razem, co dzień go widziałam. Czekałam na jego powroty, by bezpiecznie zasnąć, budziłam porannym całusem.. każdego dnia- tak blisko. On wybrał inne życie. To były jego wybory, jego decyzje, a ja zbyt wiele razy liczyłam na zmianę. Moje decyzje były zaraz za jego decyzjami. I tak...prosiłam, tłumaczyłam że nie toleruję, rozmawiałam, wyznaczałam granicę, wyprowadziłam się, aż skoczyłam to. On nie zrobił nic. Miał tylko chwilę słabości, kiedy mówił to, co chciałam usłyszeć. Był nawet logiczny w swoich zachowaniach.
Po trzech miesiącach już prawie nie płaczę, dziękuję, że mogłam poznać siebie w takiej relacji.
Jednego dnia dowiaduję się, że znajomy odbiera sobie życie, drugiego dnia nowo poznany kolejny o nie walczy. Chyba nigdy nie pojmę Cię i Twoich planów. Jak wiele trzeba stracić by docenić to, że swobodnie nabieram powietrza do płuc, po czym je wypuszczam...
Miło jest usłyszeć od byłego chłopaka trzykrotne: "naprawdę pięknie wyglądasz Klaudia". Naprawdę miło.
Jak odnajdziesz się w relacji z osobą, która w ciągu kilku godzin odkryła Twoją największą tajemnicę, najbardziej wrażliwą Twoją stronę? Coś, co było tak wyczekiwane, prawie wymarzone...Piękne. Hmm nie przewidziałam tylko, co będzie dalej. Nie wiem ile mogę powiedzieć, ile pokazać, na ile sobie pozwolić. Wiem tylko, że chce poznać też inne "tajemnice", chce poznać mnie.
"Nie ważne czy zapłaci za Ciebie pięć dych czy stówę w restauracji, idź, poznawaj ludzi i siebie samą, dla niego największą nagrodą za to będzie, że patrzy na taką piękną kobietę" - usłyszane dziś.
poniedziałek, 3 listopada 2014
trying not to love you
You call to me
And I fall at your feet
How could anyone ask for more
And our time apart
Like knives in my heart
How could anyone ask for more
But if there’s a pill
To help me forget
God knows I haven’t found it yet
But I’m dying to
God I’m trying to
Cause trying not to love you
Only goes so far
Trying not to need you
Is tearing me apart
Can’t see the silver lining
I’m down here on the floor
And I just keep on trying
But I don’t know what for
Cause trying not to love you
Only makes me love you more
Subskrybuj:
Posty (Atom)